De konservatieven en extreem rechtse partijen hebben in Frankrijk net weer tegen vermogensbelasting (La taxe Zucman) gekozen. Dat kwam naar weken discussies in de media. In Duitsland is het probleem van vermogensongelijkheid nu bijna elke dag in de publieke omroep. Maar in Nederland? Af en toe wordt er iets erover gezegd.
Hier zegt VPNO iets, daar NOS, misschien misschien RTL. Maar vooral als het om binnenlandse zaken gaat hoor je van “immigratie” en alles wat PVV en FVD voor stomme dingen zeggen.
Waarom heeft het Nederland niet over vermogensbelasting en vermogensongelijkheid? Is dat niet ons grootste probleem op het moment? 10% van de mensen bezitten 60% van het vermogen in het land. Daardoor heeft de overheid niet genoeg geld, scholen hebben niet genoeg leraars, de zorg niet genoeg personeel, en woningen zijn nog steeds extreem duur.
Waarom praten we alleen over symptomen en niet de oorzaak?
Omdat ‘eigen verantwoordelijkheid’ heilig is verklaard. Het triumph van het individu over het gemenebest, de overheid, samenhang zit er diep in. De Nederlandse droom is een eigen huis met tuin in de buurt van water waar iedereen je met rust laat, sowieso de blastingdienst. Dat terzijde, het afschaffen van de hypotheekrenteaftrek was een verkiezingspunt dat het subsidieren van huizenaankoop had gestopt, een soort vermogensbelasting. Komt steeds weer op omdat het de huizenmarkt duurder maakt. En komt er niet doorheen omdat je te veel huizenbezitters hebt. Dus worden belastingen verhoogt door de belastingtabellen niet te indexeren en iedereen bij een salarisverhoging het duurdere deel in te schuiven, of door de btw omhoog te gooien en de toeslagen zodat vooral de middenklasse wordt geraakt.