De konservatieven en extreem rechtse partijen hebben in Frankrijk net weer tegen vermogensbelasting (La taxe Zucman) gekozen. Dat kwam naar weken discussies in de media. In Duitsland is het probleem van vermogensongelijkheid nu bijna elke dag in de publieke omroep. Maar in Nederland? Af en toe wordt er iets erover gezegd.
Hier zegt VPNO iets, daar NOS, misschien misschien RTL. Maar vooral als het om binnenlandse zaken gaat hoor je van “immigratie” en alles wat PVV en FVD voor stomme dingen zeggen.
Waarom heeft het Nederland niet over vermogensbelasting en vermogensongelijkheid? Is dat niet ons grootste probleem op het moment? 10% van de mensen bezitten 60% van het vermogen in het land. Daardoor heeft de overheid niet genoeg geld, scholen hebben niet genoeg leraars, de zorg niet genoeg personeel, en woningen zijn nog steeds extreem duur.
Waarom praten we alleen over symptomen en niet de oorzaak?
Nederland heeft van oudsher altijd een significante hoeveelheid fascisten en liberalen gehad, dus ik denk niet dat je dat ‘echt Nederlands’ kan noemen. Het zou wel beter zijn.
Niet altijd. Zo hadden vóór de oorlog in 1937 de NSB ,slechts’ 4 van de 150 zetels, en de centrumrechtse tot rechtse confessionelen (RKVSP, CHU, SGP) tezamen zo’n 41 zetels. Daar waar de socialisten, communisten en sociaalchristelijken (SDAP, CPN, CDU) 28 zetels behaalden.
De liberalen (VDB, LSP) behaalden slechts 10 zetels.
Het is wel zo dat het overwicht vaak helaas centrumconservatief is. Tussen 1971-1981 kwamen we er wel dichtbij, toen behaalden links en centrumprogressief samen bijna 50% van de stemmen.